تأثیر کاربرد خارجی بتا- آمینوبوتیریک اسید بر برخی خصوصیات مورفو- فیزیولوژیکی گیلاس رقم تک دانه مشهد تحت تنش خشکی

خشکی از مهم ترین تنش های غیرزنده می باشد که روی صفات فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی گیاهان اثر می گذارد. هر سال، آن به تولیدات کشاورزی آسیب می رساند. بتا- آمینوبوتیریک اسید به تازگی برای افزایش مقاومت گیاهان در برابر تنش های محیطی از جمله تنش خشکی، تنش شوری و تنش گرمایی به کار برده شده است. بنابراین، این پژوهش به منظور بررسی اثر بتا- آمینوبوتیریک اسید بر خصوصیات مورفولوژیکی (طول ریشه، حجم ریشه، وزن خشک ریشه، وزن خشک برگ، تعداد برگ، سطح برگ، وزن خشک تنه، قطر تنه و وزن خشک کل)، محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشاء سلولی، پرولین، کربوهیدرات های محلول کل، پراکسید هیدروژن، مالون‏دی‏آلدئید، پروتئین های محلول کل و فعالت آنزیم های ضد اکسایشی (پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز) در گیلاس رقم تک دانه مشهدتحت تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفت. دور های آبیاری در سه سطح آبیاری کامل، تنش خشکی 0/6- و 1/2- مگاپاسکال تنش آب بر اساس مکش خاک انجام شد. بتا- آمینوبوتیریک اسید در سه سطح (0، 0/8و 1/6میلی مولار) استفاده شد. نهال های شاهد هر روز آبیاری شدند. تیمارهای تنش خشکی زمانی آبیاری شدند که پتانسیل آب خاک به 0/6- و 1/2 مگاپاسکال رسید. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی اجرا گردید. تنش خشکی باعث کاهش تعداد برگ، سطح برگ، وزن خشک برگ، طول ریشه، حجم ریشه، وزن خشک ریشه، وزن ماده خشک کل، وزن خشک تنه، قطر تنه، محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشاء سلولی، محتوای کلروفیل a، b، کل و کاروتنوئید و افزایش پرولین، کربوهیدرات های محلول کل، مالون‏دی‏آلدئید، پراکسید هیدروژن، محتوای پروتئین های محلول کل و فعالیت آنزیم های پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز در نهال های گیلاس شد. بتا- آمینوبوتیریک اسید باعث کاهش تعداد برگ، وزن خشک برگ، سطح برگ، محتوای مالون‏دی‏آلدئید و پراکسید هیدروژن و افزایش طول ریشه، حجم ریشه، وزن خشک ریشه، محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشاء سلول، کلروفیل a، b و کل، کاروتنوئید، پرولین، کربوهیدرات های محلول کل، پروتئین های محلول کل و فعالیت آنزیم های پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز شده است اما بر روی قطر تنه تأثیر معنی داری نداشت. نتایج این مطالعه نشان داد که بتا- آمینوبوتیریک اسید می تواند برخی از خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گیلاس را در شرایط تنش خشکی تحت تأثیر قرار دهد و موجب بهبود برخی از اثرات منفی تنش آب شود.